Negenentwintigste
Door: Eline
Blijf op de hoogte en volg Eline
29 November 2015 | Zuid-Afrika, Gordons Bay
‘Aunti, she is gone, she isn’t still back.’ Ze wilde al niet mee naar de kerk, en onder de kerdienst is ze weggelopen. Waarheen? Terug naar haar oude leven, haar oude vriendjes? Ze is hier pas 3 weken en heeft het moeilijk. We wachten af. ’s Middags 4 uur komt de bezorgde aunti van beneden naar ons toe. Ze is er nog steeds niet... dit wordt eng. Haar vriendin van hier zegt dat ze ook haar koffer heeft ingepakt en meegenomen. Ze is dus van plan langere tijd weg te blijven. Misschien heeft ze wel een idee waar ze is, bij haar grandma. Ja, ook weet ze de weg er ongeveer heen. Samen met haar en de aunti stappen we in de auto op weg naar haar grandma.
‘Aunti Eline, ze huilde de hele nacht. Ik vroeg haar wat er aan de hand was, maar ze wilde niks tegen me zeggen. Ik ben zo bezorgd. Nu is ze weg. Het is mijn verantwoordelijkheid.’ Arme aunti T. is echt heel bezorgd. Haar vriendin weet misschien de reden, gisteren waren we nl. Naar het strand met alle kinderen en daar heeft ze haar zusje gezien. Dit deed haar heel veel. Ze werd er verdrietig van.
Ondertussen rijden we een krottenwijk heel wat kilometers verderop binnen. Zou ze dit helemaal gelopen hebben met de koffer?? Wat een eind. Iedereen loopt op de straat, het is heel druk. Haar vriendin komt erachter dat ze toch niet precies weet waar oma woont. Ze gaat naar buiten om het te vragen, maar niemand weet het. Uiteindelijk vinden we 2 meiden die het wel weten, hup ze jumpen in de car en wijzen ons de weg door een wirwar van straatjes. Ik ben heel mijn richtingsgevoel kwijt. Langs de kant zijn groepen mensen aan het braaien, lappen vlees liggen op de braai. Kinderen hangen langs de straat, en honden liggen overal en nergens. We zijn er. Maar nee , ze is er niet. Een meisje uit dat huis weet misschien weer wel waar ze is en jumpt ook bij ons in de car. Ik laat het allemaal maar gebeuren. Ze wijst ons de weg naar weer een heel ander gedeelte. We stoppen bij een roze huisje. Iedereen stapt uit, en vraagt of ze haar hebben gezien. En ja, ze is daar! Gelukkig... allemaal zijn we opgelucht. Maar wat kijkt ze verdrietig als ze in de auto stapt. Zo zielig. Ze wil niet praten. Aunti heeft het aan haar oma gevraagd en die verteld dat ze haar mist, haar zusje mist, en haar vriendjes mist.. ze mist iedereen daar en daarom liep ze weg. Ze wilde ze weer zien.
Ik snap het ook wel, zou het zelf ook hebben. Maar het is de regel dat de familie de kids hier opzoekt. De kids mogen zelf niet weg, want het is een crisisopvang. Nu ligt ze huilend op bed, ze wil niet praten. Zometeen gaat er een van ons naar haar toe, wie weet. Tegen aunti wilde ze ook niks zeggen, die is helemaal bezorgd. Hopen dat het goed komt met dit meissie...
Gisteren zijn we dus met de hele groep naar het strand geweest. Dat was echt heel leuk. De kinderen vonden het super! Ze houden echt allemaal van het water. Ik werd gelijk genadeloos natgespetterd. Daarna gingen we een stuk het water in lopen. 2 meisjes aan mijn hand. In het water zitten allerlei schelpen, en ja in die schelpen zitten beesten... kleine krabjes! Ik had dat helemaal niet door, maar op een gegeven moment een hoop gegil en gekrijs. Een meisje helemaal overstuur, er hing een krabje in haar teen. De anderen probeerden hem eraf te halen, dit lukte. Ik moest wel een beetje lachen om de situatie, nou ik kon ze het water zowat uitdragen want ze durfde echt niet meer te lopen. Lekker even aan de kant gezeten, weer het water in, gebeachtballt, ijsje gegeten en weer naar huis. De kinderen waren ook zo leuk met elkaar bezig, lekker dagje!
Donderdag heb ik samen met Cnor pinguins gespot. Het was echt een prachtige route al om erheen te rijden. Helemaal langs de kust. We zijn een paar keer gestopt om foto’s te schieten. Die pinguins zijn echt leuke beesten, en wat waren het er veel!! We keken onze ogen uit. Ze zitten trouwens allemaal stiller dan ik dacht, er zit weinig beweging in. Met een beetje geluk zag je er een waggelen. Hierna zijn we naar een botanische tuin geweest. Toen we op een beetje een bebost pad kwamen kregen we de schrik van ons leven want 2 meter verderop zaten 2 grote apen in de bosjes ons aan te gapen. Eentje stak zijn poot naar ons uit. Wij snel teruglopen. Maarja, we wilden er toch wel graag even langs lopen. Wij gewacht op andere mensen, ondertussen net doen of we heel druk foto’s aan het maken waren enz. Haha en toen gewapend met een stok achter die mensen aan. De apen deden uiteindelijk helemaal niets en ze waren super leuk om te zien! Daarna gegeten aan de kust, hoge golven, ondergaande zon, wauw wat is het hier mooi.
Nu nog 1 weekje en dan hebben de kids zomervakantie. We zijn al druk bezig met het maken van een vakantieplanning met heel veel leuke dingen. We gaan zelfs nog 2 dagen kamperen. Zin in!
En nog iets leuks, pa ma en Magreet komen hierheen!! Echt super leuk, ze komen eind januari. Heb er heel veel zin in. Ga nu nog even sinterklaasgedichten proberen in elkaar te knutselen, want a.s. donderdag komt sinterklaas hier ook in Afrika :)
‘Aunti Eline, ze huilde de hele nacht. Ik vroeg haar wat er aan de hand was, maar ze wilde niks tegen me zeggen. Ik ben zo bezorgd. Nu is ze weg. Het is mijn verantwoordelijkheid.’ Arme aunti T. is echt heel bezorgd. Haar vriendin weet misschien de reden, gisteren waren we nl. Naar het strand met alle kinderen en daar heeft ze haar zusje gezien. Dit deed haar heel veel. Ze werd er verdrietig van.
Ondertussen rijden we een krottenwijk heel wat kilometers verderop binnen. Zou ze dit helemaal gelopen hebben met de koffer?? Wat een eind. Iedereen loopt op de straat, het is heel druk. Haar vriendin komt erachter dat ze toch niet precies weet waar oma woont. Ze gaat naar buiten om het te vragen, maar niemand weet het. Uiteindelijk vinden we 2 meiden die het wel weten, hup ze jumpen in de car en wijzen ons de weg door een wirwar van straatjes. Ik ben heel mijn richtingsgevoel kwijt. Langs de kant zijn groepen mensen aan het braaien, lappen vlees liggen op de braai. Kinderen hangen langs de straat, en honden liggen overal en nergens. We zijn er. Maar nee , ze is er niet. Een meisje uit dat huis weet misschien weer wel waar ze is en jumpt ook bij ons in de car. Ik laat het allemaal maar gebeuren. Ze wijst ons de weg naar weer een heel ander gedeelte. We stoppen bij een roze huisje. Iedereen stapt uit, en vraagt of ze haar hebben gezien. En ja, ze is daar! Gelukkig... allemaal zijn we opgelucht. Maar wat kijkt ze verdrietig als ze in de auto stapt. Zo zielig. Ze wil niet praten. Aunti heeft het aan haar oma gevraagd en die verteld dat ze haar mist, haar zusje mist, en haar vriendjes mist.. ze mist iedereen daar en daarom liep ze weg. Ze wilde ze weer zien.
Ik snap het ook wel, zou het zelf ook hebben. Maar het is de regel dat de familie de kids hier opzoekt. De kids mogen zelf niet weg, want het is een crisisopvang. Nu ligt ze huilend op bed, ze wil niet praten. Zometeen gaat er een van ons naar haar toe, wie weet. Tegen aunti wilde ze ook niks zeggen, die is helemaal bezorgd. Hopen dat het goed komt met dit meissie...
Gisteren zijn we dus met de hele groep naar het strand geweest. Dat was echt heel leuk. De kinderen vonden het super! Ze houden echt allemaal van het water. Ik werd gelijk genadeloos natgespetterd. Daarna gingen we een stuk het water in lopen. 2 meisjes aan mijn hand. In het water zitten allerlei schelpen, en ja in die schelpen zitten beesten... kleine krabjes! Ik had dat helemaal niet door, maar op een gegeven moment een hoop gegil en gekrijs. Een meisje helemaal overstuur, er hing een krabje in haar teen. De anderen probeerden hem eraf te halen, dit lukte. Ik moest wel een beetje lachen om de situatie, nou ik kon ze het water zowat uitdragen want ze durfde echt niet meer te lopen. Lekker even aan de kant gezeten, weer het water in, gebeachtballt, ijsje gegeten en weer naar huis. De kinderen waren ook zo leuk met elkaar bezig, lekker dagje!
Donderdag heb ik samen met Cnor pinguins gespot. Het was echt een prachtige route al om erheen te rijden. Helemaal langs de kust. We zijn een paar keer gestopt om foto’s te schieten. Die pinguins zijn echt leuke beesten, en wat waren het er veel!! We keken onze ogen uit. Ze zitten trouwens allemaal stiller dan ik dacht, er zit weinig beweging in. Met een beetje geluk zag je er een waggelen. Hierna zijn we naar een botanische tuin geweest. Toen we op een beetje een bebost pad kwamen kregen we de schrik van ons leven want 2 meter verderop zaten 2 grote apen in de bosjes ons aan te gapen. Eentje stak zijn poot naar ons uit. Wij snel teruglopen. Maarja, we wilden er toch wel graag even langs lopen. Wij gewacht op andere mensen, ondertussen net doen of we heel druk foto’s aan het maken waren enz. Haha en toen gewapend met een stok achter die mensen aan. De apen deden uiteindelijk helemaal niets en ze waren super leuk om te zien! Daarna gegeten aan de kust, hoge golven, ondergaande zon, wauw wat is het hier mooi.
Nu nog 1 weekje en dan hebben de kids zomervakantie. We zijn al druk bezig met het maken van een vakantieplanning met heel veel leuke dingen. We gaan zelfs nog 2 dagen kamperen. Zin in!
En nog iets leuks, pa ma en Magreet komen hierheen!! Echt super leuk, ze komen eind januari. Heb er heel veel zin in. Ga nu nog even sinterklaasgedichten proberen in elkaar te knutselen, want a.s. donderdag komt sinterklaas hier ook in Afrika :)
-
29 November 2015 - 19:56
Deborah:
Ha Elien!
Pfoeh wat zielig zeg voor dat meisje! Heftig ook om mee te maken hoor...
Ik had op Facebook al wat foto's gezien van die pinguïns, super grappig! Frans Willem was daar toen ook geweest :) echt heel gaaf!
Veel plezier met Sinterklaas vieren :D
xxx Deborah -
29 November 2015 - 21:03
Ada:
Jaa je zei het al, weer een nieuwe blog. Mooi om te lezen!
Echt heel heftig met dat meisje, wat maken ze veel mee, die kids... Hopen dat ze een beetje kan wennen bij jullie en ook weer kan genieten van de leuke dingen!
Echt gave dingen gezien daar zeg, ik zag ook wat foto's voorbij komen. Heel mooi!
En super leuk dat je ouders en Margreet komen, dat wordt volop genieten! Raar idee, zomer vakantie.. Hier bijna kerstvakantie ;)
Veel plezier met de Sint!
XXX
-
30 November 2015 - 23:36
Je Moeder :
Weer een leuke brief zeg!! Wel sneu...dat arme meisje. Verdrietig om te zien en ze niet te kunnen helpen. Tsja, alles heeft zijn mooie en minder mooie kanten.. ook daar in Afrika.
En dat die ¨pinguïns zo stil zaten. Had ik ook niet gedacht. Misschien had je er zelf even tussendoor moeten waggelen , wie weet wat dat voor effect had opgeleverd. En als ik het goed begrijp moet ik waterschoenen mee nemen? Want krabben aan mijn tenen lijkt me 3x niets ha ha...
-
30 November 2015 - 23:44
Rianne:
Heee elien.
Weer een kleine indruk gekregen over je werk daar. Gaaf hoor! Ik ben blij met je verslagen. Zo blijven we een beetje up-to-date!
En wat lijkt me dat indrukwekkend en bijzonder zeg... pff je maakt een hoop mee!
Wat heftig ook van dat meisje, maar zóo gaaf je er voor dat meisje kunt zijn. Ook al stelt ze zich nu nog niet open... Ik hoop dat ze zich snel op haar gemakt voelt en dat ze jullie hulp gaat waarderen.
Wat een leuk vooruitzicht: kamperen! Lekker veel tijd doorbrengen met de kids. Geniet ervan!
xx -
04 December 2015 - 07:14
Jorien Van Helden:
Lieve Eline
Ik heb weer met plezier je gezellige blog gelezen!
Wat beleef jij veel daar zeg!
Leuk dat je ook tijd hebt om leuke dingen te doen!
Kijk uit naar je volgende krabbel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
